Prowadzenie gospodarki leśnej nie jest dziełem przypadku. Nie wynika z koniunktury czy zapotrzebowania na drewno w danym momencie, ale jest uporządkowane i zaplanowane. Podstawowym dokumentem, na którym opierają się działania leśników jest plan urządzenia lasu (PUL), który sporządzany jest raz na 10 lat. Wykonują je dla Lasów Państwowych specjalistyczne jednostki, m.in. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej. Plany urządzenia lasu, po konsultacjach z udziałem społeczeństwa, są zatwierdzane przez Ministra Klimatu i Środowiska.
Przygotowanie planu poprzedza zawsze dokładna inwentaryzacja i ocena stanu lasu. Opisuje się dla każdego wydzielenia leśnego takie elementy jak struktura, budowa, wiek, skład gatunkowy, stan zdrowotny, warunki glebowo-siedliskowe itp. Następnie dla każdej powierzchni planuje się zabiegi gospodarcze, które powinny zostać wykonane w ciągu 10 lat.
Plan urządzenia lasu określa także maksymalną ilość drewna do pozyskania w danym 10-leciu. Pozyskuje się ok. 70-80% przyrostu drzew, co oznacza, że mamy coraz więcej drewna na jednostce powierzchni. Lasów więc w Polsce przybywa, zarówno w sensie powierzchniowym (poprzez zalesianie, sukcesję leśną lub rekultywację terenów poprzemysłowych), jak i ilościowym (nie pozyskuje się więcej niż przyrasta).
W Nadleśnictwie Katowice średnia zasobność, tj. ilość drewna na powierzchni 1 hektara zwiększyła się z 89 m3 w 1970r. do 250 m3 w 2020r. Wpływa to pozytywnie na klimat, bo drewno trwale wiąże w sobie dwutlenek węgla.
Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest zgodnie z zasadami: zachowania trwałości lasów, zrównoważonego rozwoju i ochrony przyrody. Potwierdzają to przyznawane regionalnym dyrekcjom LP międzynarodowe certyfikaty – PEFC i FSC.
starszy specjalista Służby Leśnej
Nadleśnictwo Katowice
Napisz komentarz
Komentarze