Zwolnienie lekarskie
Wiemy już, że zwolnienie lekarskie wiąże się z niezdolnością pracownika do wykonywania obowiązków zawodowych w przypadku choroby. Faktem jest, ze wynagrodzenie i zasiłek w tej sytuacji przysługują tym osobom, które są zgłoszone do ubezpieczenia chorobowego. Warunkiem jest przebywanie na zwolnieniu (L4) i wysyłka elektronicznego zwolnienia do ZUS-u przez lekarza. Kolejnym krokiem jest udostępnienie zwolnienia w elektronicznej formie pracodawcy, na koncie PUE ZUS. Aktualnie każde zwolnienie lekarskie jest wystawiane elektronicznie. Jeżeli płatnik nie ma założonego własnego profilu na PUE, musi poinformować o tym fakcie pracowników - wtedy trzeba poprosić lekarza o przekazanie ZLA w papierowej wersji. Więcej informacji na ten temat znajdziemy na portalu Poradnik Pracownika.
Zwolnienie L4 a wynagrodzenie chorobowe
Pracownicy uzyskują wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w ciągu 33 dni w danym roku kalendarzowym lub 14 dni wtedy, gdy ukończono 50 rok życia. Za ten czas wynagrodzenie wypłaca nam pracodawca, a wysokość płacy jest zależna od tego, czego dotyczy niezdolność do wykonywania pracy. Przykładowo 80% wysokości świadczenia przysługuje nam w związku z chorobą lub odosobnieniem (choroba zakaźna). Sto procent z kolei odnosi się do kobiet w ciąży, wypadków w drodze z pracy lub do pracy oraz poddania się badaniom lekarskim, dotyczącym kandydowania na dawkę narządów, tkanek i komórek lub zabiegiem pobrania tych organów.
Warto zauważyć, że wynagrodzenie chorobowe przysługuje pracownikowi za cały okres wskazany w L4 wraz z dniami wolnymi od pracy. Od 34 dnia przebywania na zwolnieniu korzystamy z zasiłku chorobowego, jaki jest wypłacany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub pracodawcę wtedy, gdy zatrudnia on mniej niż 2o pracowników swojej firmie. To oznacza, że chorobowe zasiłki są finansowane przez ZUS, natomiast to, kto będzie je wypłacał, zależy od stanu zatrudnienia u pracodawcy.
Co jeszcze warto wiedzieć o zwolnieniu lekarskim?
Prawo do zasiłku chorobowego uzyskujemy po upływie 30 dni nieprzerwanego podlegania pod ubezpieczenie chorobowe. Osoba opłacająca dobrowolnie takie składki może liczyć na zasiłek po 90 dniach (np. w przypadku zatrudnienie na umowie zlecenie, o dzieło). Podczas ustalania okresu wyczekiwania na świadczenie, znaczenie mają także poprzednie okresy ubezpieczenia społecznego, jeżeli przerwa pomiędzy nimi była krótsza niż 30 dni lub wynikała z urlopu wychowawczego, bezpłatnego lub czynnej służby wojskowego żołnierza niezawodowego.
Czym jest podstawa wymiaru świadczenia chorobowego? Najłatwiej mówiąc, podstawa ta stanowi przeciętne wynagrodzenie miesięczne pracownika, jakie było wypłacane na 12 miesięcy przed miesiącem, w którym powstała niezdolność do pracy. Podczas ustalania podstawy, trzeba mieć na uwadze konkretne miesiące poprzedzające L4, bez względu na to, kiedy doszło do wypłaty wynagrodzenia.
Co ciekawe, do podstawy wynagrodzenia i zasiłku chorobowego wchodzi zarówno płaca zasadnicza, jak i następujące składniki:
- Wynagrodzenie urlopowe
- Prowizje i premie, jeśli są pomniejszane o okres niezdolności do pracy
- Wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i w nocy
- Inne nagrody i dodatki, zależne od wykonywania obowiązków
Te składniki mają znaczenie jedynie wtedy, gdy była od nich naliczana składka na wynagrodzenie chorobowe! W tej sytuacji znajomość przepisów prawnych odnośnie zwolnienia lekarskiego jest na wagę złota.
Pracownicy zatrudnieni na podstawę umowy o pracę mogą korzystać ze zwolnienia L4 w przypadku wystąpienia choroby, wypadku lub ciąży. Efektem jest uzyskiwanie wynagrodzenia chorobowego za czas niezdolności do pracy.